De Belgische fiscus kreeg vanaf 1 september 2017 inzage in de opbrengsten en saldi van buitenlandse rekeningen, verzekeringscontracten en beleggingsvehikels. Vanaf dan hebben zo’n 90-tal landen automatisch en jaarlijks gegevens doorgespeeld over de financiële tegoeden die Belgen in die landen bijhouden, en omgekeerd. Bij die landen horen o.a. Luxemburg, Liechtenstein, de Kaaimaneilanden, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Italië en Frankrijk. Vanaf volgend jaar volgen een hele reeks andere landen waaronder Zwitserland, Abu Dhabi, Hongkong en Turkije.
Alle Belgische inwoners moeten al sedert enkele jaren aan het Centraal Aanspreekpunt (CAP) bij de Nationale Bank van België (NBB) opgeven in welke landen zij een bankrekening hebben (art.307§1, lid 2 WIB92). Bovendien moeten alle financiële instellingen aan het centraal aanspreekpunt bij de NBB de identiteit van hun cliënt en het nummer van hun Belgische rekeningen en contracten opgeven (art.332 §3 WIB92).
De fiscus kan deze gegevens enkel raadplegen in de volgende drie gevallen:
1. Uit onderzoek of controle zijn er aanwijzingen van belastingontduiking;
2. Om een indiciair tekort te bepalen;
3. In geval van een verzoek tot bijstand van een buitenlandse staat.
Zij moet deze gegevens eerst bij u opvragen via een ‘Vraag om inlichtingen’. Bij geen of onvoldoende antwoord kan het CAP geraadpleegd worden. Daarna kan zij rechtstreeks uw bank benaderen.
De Programmawet van 22 december 2020 (Belgisch Staatsblad van 30 december 2020) verplicht de bank-, wissel-, krediet- en spaarinstellingen ook saldi mee te delen van de bank- en betaalrekeningen en van bepaalde financiële contracten. Deze verplichting is reeds van kracht voor de saldi van de genoemde rekeningen op 31 december 2020.
